To miejsce jest częścią trasy opisanej w zeszycie:
Szklarska Poręba VSchodzimy ze szczytu Wysokiego Kamienia schodami, którymi tam weszliśmy, potem jeszcze kawałek w dół aż do skrzyżowania szlaków czerwonego i żółtego. Tam skręcamy w lewo, biorąc za ster ten drugi. Jakiś kilometr wędrówki przez mieszany las dzieli nas od Czarnej Góry, której szczyt bardzo dobrze widoczny był z Wysokiego Kamienia. W drodze mijamy Kozie Skały, a już w pobliżu szczytu uwagę przyciąga szereg grup skalnych, a wśród nich najokazalsza Dzwonnica, zwana też Mnichem. Tworzące ją bloki skalne sięgają 10 m wysokości i mimo iż wydają= się niedostępne, wprawione we wspinaczce osoby są w stanie tam wejść i podziwiać widoki na Karkonosze i Góry Izerskie.
Ciekawostka
Dzisiaj skałki na Czarnej Górze stanowią jeden z przystanków Dużej Sztaudyngerowskiej Trasy Turystycznej, o której sporo można dowiedzieć się z pierwszego „W Skarbcu Ducha Gór”. W dalekiej przeszłości były za to jednym z ulubionych miejsc poszukiwań Walończyków, wielokrotnie wymienianym w tzw. księgach walońskich. Były to pisane po łacinie lub niemiecku, przeplatane czeskimi słowami oraz tajemniczymi symbolami instrukcje dotarcia do miejsc zasobnych w złoto i kamienie szlachetne. Oczywiście, ze względu na wagę zawartych tam informacji, były pilnie strzeżone przez swych właścicieli. Do najsłynniejszych ksiąg walońskich należy Księga Walońska z Trutnova pochodząca z 1466 r. oraz nieco starsza Księga Walońska, znana jednak bardziej z późniejszego odpisu.
Wyzwanie
