To miejsce jest częścią trasy opisanej w zeszycie:
Szklarska Poręba IOd Wodospadu wędrujemy w górę potoku. Szlaki czarny i niebieski prowadzą nas przy wijącej się w lesie Szklarce. Swój początek bierze ona z połączenia Górnej Szklarki i Niedźwiady na wysokości 740 m n.p.m. na północnych zboczach Śmielca, oglądanego przez nas ze Złotego Widoku. Po niemal 7 km meandrowania po górach wpada do rzeki Kamiennej. Drzewa, które teraz wokół widzimy to głównie świerki, inaczej niż na ścieżce dydaktycznej do wodospadu, gdzie rosły przede wszystkim buki. I ten świerkowy las nie jest na tej wysokości lasem naturalnym. Znajdujemy się bowiem w piętrze regla dolnego, czyli na wysokości od 500 do 1000 m n.p.m., gdzie pierwotnie rosły lasy bukowo-jodłowe.
Ciekawostka
Naturalne lasy bukowe już setki lat temu niemal zniknęły z Karkonoszy. Przyczyną tego był rozwój hutnictwa szkła, którego początki w tych terenach sięgają XIV w. Otóż do produkcji szkła potrzebny był wysokoenergetyczny węgiel drzewny, którym opalano piece hutnicze. A ponieważ najlepszy węgiel drzewny wytwarza się z buków, a masowo porastały one łatwo dostępny regiel dolny, to właśnie buki trzebiono na potęgę, sadząc potem na leśnych porębach monokultury świerkowe, czyli lasy, w których rosną tylko świerki, na dodatek będące w podobnym wieku.