To miejsce jest częścią trasy opisanej w zeszycie:
Borowice IIIZ kaplicy zawracamy do drogi okrążającej Borowice od południa i udajemy się nią w prawo. Po przekroczeniu Jeleniego Potoku skręcamy w prawo, w drogę ciągnącą po północnej stronie wzniesienia Wilczak (707 m n.p.m.). Za zakazem wjazdu do lasu staje się ona coraz węższa, aż na śródleśnej polanie przebiega przy trzech kamiennych znakach. Każdy z nich ma wyrytą inną datę: 1880, 1870, 1876. Jedna z nich zdradza być może rok budowy drogi, po której idziemy.
Ciekawostka
Nazwa Wilczak, a przed wojną Wolfsberg, czyli Wilcza Góra, odnosi się przypuszczalnie do wilków, które w Karkonoszach zostały całkowicie wytępione w XIX w. Zabijano je głównie dla skór i zębów, także z uwagi na „złą sławę”, którą cieszyły się całkiem niesłusznie. W terenie nieznane są bowiem żadne przypadki ataku wilków na ludzi. Te inteligentne drapieżniki nie lubią zapachu człowieka i unikają jego towarzystwa. Dodatkowo znakomicie regulują populację dzikich zwierząt kopytnych (np. dzików, które potrafią niszczyć uprawy czy jeleni, które zgryzają pędy młodych drzew, utrudniając odnowę lasu). Szczęśliwie w 2011 r. w czeskiej części Karkonoszy ponownie zaobserwowano wilki, które być może na stałe powrócą i do polskiej części Olbrzymów.
Wyzwanie
