To miejsce jest częścią trasy opisanej w zeszycie:
Karpacz IIIUlica Myśliwska prowadzi nas jeszcze kawałeczek w dół i gdy miniemy po prawej szeregowe apartamentowce z zewnętrznymi schodami, szlak czerwony skręca w prawo, w górę, ku widocznej na horyzoncie Karpatce. Tam właśnie się kierujemy. Gdy ścieżka wejdzie w las, okrąża wzgórze od wschodniej strony, a następnie skręca na zachód. Niedaleko za zakrętem zobaczymy znakowaną na Karpatkę ścieżkę, odbijającą od szlaku w prawo. Szczyt wzgórza porośnięty jest sosnowym lasem, ale liczne tu granitowe odsłonięcia stanowią naturalną platformę widokową. Rozciągająca się stąd panorama sięga od Skalnego Stołu na wschodzie po zbocza Smogorni, Słonecznik i Pielgrzymy na zachodzie. Na miejscu znajdują się ławeczki oraz tablica informacyjna z dokładnie opisaną panoramą.
Ciekawostki
Dawno temu na północnych stokach Karpatki poszukiwano srebra. Wiadomo, że jeszcze do pierwszej połowy XVIII w. działały tam trzy sztolnie. W terenie można znaleźć granitowe słupy z wykutymi na ich szczycie krzyżami. Przypuszczalnie znaczyły one granice działek górniczych.
Gdy latem 1945 r. do miejscowości przyjechał niejaki Józef Libersbach, który miał utworzyć tu pierwszą polską szkołę, dzisiejszy Karpacz nazywano Krzywą Górą. Ówczesne władze szukały jednak nazwy, która w ogóle nie będzie odnosić się do niemieckiego pierwowzoru. Wtedy zapytano o zdanie Libersbacha i on zaproponował miano Karpacz, gdyż góry Karpaty, których część stanowią Tatry, były mu dobrze znane. Mieszkańcom bardzo się ta nazwa spodobała i od razu umieścili ją na miejscowym urzędzie. Władze jednak się sprzeciwiły i zmieniły ją na Sterlingowo, potem Drogosławice. Cóż z tego, kiedy mieszkańcy i turyści woleli Karpacz. Gdy nadeszła zima wrocławscy studenci zorganizowali pod Śnieżką zawody sportowe. I za każdym razem opowiadali, że robią je w Karpaczu. Dodatkowo namówili dziennikarzy relacjonujących imprezę, by właśnie takiej nazwy używali. Władze powiatowe nie miały wyjścia i ostatecznie przystały na Karpacz.