To miejsce jest częścią trasy opisanej w zeszycie:
Karpacz IRozpoczyna się przy Centrum Informacyjnym KPN, gdzie możemy zapoznać się z mapą ścieżki. Trasa ma 3,5 km długości oraz osiem przystanków z pulpitami, na których dokładnie opisana jest przyroda odwiedzanych miejsc. W trakcie wędrówki przyjrzymy się górskim łąkom, odkryjemy, że martwe drewno jest pełne życia, dowiemy się, na czym polega prowadzona przez Park przebudowa drzewostanów. Odwiedzimy też archiwum genetyczne jodły, której populacja odtwarzana jest w Karkonoszach, zatrzymamy przy paśniku oraz budkach dla ptaków i nietoperzy, jak również dokładnie przyjrzymy Wilczemu Potokowi, jego pięknym kaskadom, budowie dna czy związanej z potokiem roślinności. Potok ma swoje źródła na wysokości ok. 920 m n.p.m. na zboczach Kopy i poniżej Centrum Informacyjnego KPN po prawie 2 km biegu uchodzi do Łomniczki. Ścieżka wiedzie najpierw żółtym szlakiem do tzw. Drogi Urszuli, następnie Drogą Urszuli do skrzyżowania przed Betonowym Mostem, dalej wzdłuż biegu Łomniczki, od której odbija w lewo z powrotem do budynku CI KPN.
Ciekawostki
Niegdyś nazwa Wilczego Potoku brzmiała Gifseifen, co moglibyśmy przetłumaczyć jako „zatruta struga” lub „zatruta płuczka”. Takie miano przypuszczalnie związane było z faktem, że w pobliżu potoku okoliczni zielarze znajdowali zioła mające trujące właściwości lub w potoku prowadzono wydobycie złota, przez co jego wody były zanieczyszczone.
Gatunek tego płaza bardzo słabo pływa i gdy brzegi zbiorników, przy których żyje i gdzie składa jaja, są strome, nie potrafi wydostać się z wody i ginie. Stąd wielkim zagrożeniem dla populacji salamandry jest regulowanie rzek polegające na obudowie ich brzegów. Przyspieszony tak bieg rzeki uniemożliwia też normalny rozwój larw salamandry, które nie znajdują przez to dostatecznej ilości kryjówek ani pożywienia.