To miejsce jest częścią trasy opisanej w zeszycie:
Jelenia Góra IIGdy powstała w połowie XIX stulecia była chyba najbardziej zieloną ulicą miasta. Wytyczono ją w miejscu dawnych murów miejskich i zasypanej fosy, urządzając tam promenadę (Promenade to zresztą dawna nazwa ulicy), pełną drzew, spacerowych alejek, kwietnych klombów. Jak grzyby po deszczu zaczęły tam powstawać restauracje, kawiarnie, hotele i sklepy, a na dokładkę banki. Dziś ulica nie przypomina już parku, ale w kilku miejscach przechowuje znaki niegdysiejszej świetności. Z umiejscowionych na niej przystanków MZK najpierw kierujemy się w górę ulicy. Na wysokości skrzyżowania z ul. Sudecką, po lewej stronie Bakowej, pod nr. 18 mijamy ponad 100-letni budynek Sądu Rejonowego, a kiedyś siedzibę Śląskiego Towarzystwa Bankowego. Nieco dalej na skrzyżowaniu z ul. Szkolną wiodącą na plac Ratuszowy, pod nr. 12 znajdziemy kamienicę, która w przeszłości mieściła restaurację Narożnik Murzyna (Mohrenecke), co poznamy po figurce afrykańskiego wojownika w rogu budynku, umieszczonej kilka metrów nad chodnikiem. Zawróćmy teraz do przystanków i idźmy w dół. Po prawej stronie pod nr. 28/30 znajdziemy jedną z siedzib Jeleniogórskiego Centrum Kultury, a na dawnej Promenade Kawiarni Wiedeńskiej (Wiener Cafe) i Domu Koncertowego (Konzerthaus). Kulturalnym sercem ulicy oprócz JCK jest znajdująca się po drugiej stronie (nr 27) Książnica Karkonoska, czyli największa miejska biblioteka, służąca również jako miejsce działań artystycznych i ciekawych prelekcji.
Ciekawostka
W kamienicy z figurą afrykańskiego wojownika od 1881 r. przez 42 lata wydawano jedno z najbardziej poczytnych w Karkonoszach czasopism – „Wędrowiec w Karkonoszach” („Wanderer im Riesengebirge”). Jego wydawcą było Towarzystwo Karkonoskie (Riesengebirgsverein, w skrócie RGV), czyli organizacja, której celem było propagowanie turystyki górskiej, wiedzy o regionie, ochrona przyrody oraz dbałość o szlaki turystyczne i schroniska.
