To miejsce jest częścią trasy opisanej w zeszycie:
Staniszów IIZe Skalnej Ściany wracamy na szlak i kierujemy się nim w lewo, ku szczytowi Grodnej (506 m n.p.m.). Już w 1806 r. docenił to miejsce ówczesny właściciel Staniszowa książę Heinrich XXXVIII von Reuss, który włączając górę w obręb swego parku, kazał wybudować tu punkt widokowy na wzór gotyckiego zameczku. Obiekt z wieżą widokową i przylegającą do niej salą rycerską z witrażami powstawał jednak znacznie dłużej i został ukończony ponad 30 lat później. Nie pełnił roli sztucznych ruin, mających podkreślić romantyczny charakter staniszowskiego parku. Służył jako zameczek myśliwski o neogotyckim charakterze, a chadzano tu chętnie dla pięknych widoków.
Ciekawostki
Ponoć książę von Reuss zapragnął swojego „zamku” na Grodnej z… zazdrości. Solą w oku miała mu być rodowa siedziba Schaffgotschów na zamku Chojnik, wspaniale widocznym z Grodnej, sięgającym swymi korzeniami XIV w. Powierzchowne badania archeologiczne, jakie w latach 80. XX w. przeprowadzono w okolicy Grodnej, wskazują jednak, że zazdrość owa mogła być bezzasadna. Znalezione na miejscu ułamki naczyń każą sądzić, że już w późnym średniowieczu na szczycie istniała jakaś forma osadnictwa.
Z wieży Zamku na Grodnej rozpościerają się wspaniałe widoki nie tylko na zamek Chojnik, ale całe Karkonosze ze Śnieżką, Góry Izerskie z Wysokim Kamieniem, Góry Kaczawskie, Góry Sokole i Rudawy Janowickie ze Skalnikiem. Publiczność chętnie je podziwiała, a dla obsługi gości na Zamku osadzono stróża, określanego w źródłach jako Wäreter albo Kastellan, w żadnych zapisach bowiem nie ma jego imienia. Za wstęp na wieżę pobierał on opłatę ustaloną na 10 fenigów. Teoretycznie…
Wyzwanie
Grodna jako najwyższe wzniesienie Wzgórz Łomnickich zaliczana jest do Korony Sudetów Polskich, czyli 31 najwyższych szczytów i wzniesień w polskiej części Sudetów. Połącz szczyty Korony znajdujące się w Sudetach Zachodnich z odpowiednimi pasmami górskimi.
