To miejsce jest częścią trasy opisanej w zeszycie:
Szklarska Poręba VZnakowaną ścieżką wracamy ze sztolni na drogę żółtego i czarnego szlaku turystycznego. Po przejściu nieco ponad pół kilometra, szlak czarny odbija w prawo, my zaś trzymamy się szlaku żółtego i idziemy prosto. Po chwili docieramy na miejsce. Zbójeckie Skały tworzą grupę skalną rozciągającą się na długość ok. 100 m. Usytuowane na wysokości 660-686 m n.p.m. oferują panoramy na całe pasmo Karkonoszy od Szrenicy aż po Śnieżkę oraz Kotlinę Jeleniogórską. Zbudowano na nich wygodną i bezpieczną platformę widokową, na którą wejście wije się między drzewami. Obok znajduje się wiata przystankowa z miejscem na ognisko oraz stojaki dla rowerów. Jeszcze przed II wojną światową u podnóża skał stało schronisko Moltkefelsbaude, a na szczycie skał drewniana wieża widokowa. Po wojnie schronisko przekształcono w Dom Kolonijny „Grunwald” (spłonął w 1969 r.), stąd niektórzy mieszkańcy Szklarskiej Poręby do dziś nazywają Zbójeckie Skały „Grunwaldem”.
Ciekawostka
Sława tego miejsca zaczęła się od… wydobycia pirytu. Surowiec pozyskiwano tutaj na potrzeby wspomnianej już witriolejni. Śladem wydobycia są liczne sztolnie, jednakowoż większość z nich jest trudno dostępna, a ich eksploracja bardzo niebezpieczna. Gdy złoża w 2. połowie XIX w. się wyczerpały, dla roztaczających się stąd widoków coraz liczniej zaczęli tu zaglądać turyści, a Zbójeckie Skały, nazywane wówczas Rzeźnickimi Kamieniami (Fleischersteine) ustanowiono pomnikiem przyrody. Od czasu, gdy w 1896 r. u ich podnóża stanął pomnik feldmarszałka Helmutha von Moltkego, zmieniono ich nazwę na Skały Moltkego (Moltkefels).