To miejsce jest częścią trasy opisanej w zeszycie:
Cieplice IIWędrując szeroką aleją od wschodniej bramy Parku, po prawej ujrzymy zadrzewienia z kwietnymi klombami i garbatym mostkiem, wreszcie Pałac Schaffgotschów, a po lewej ujęcie wody mineralnej w domku o konstrukcji ryglowej, a wreszcie sam teatr. Choć wejście do niego znajduje się tuż obok pomnika wielkiego krzesła w butach, obiekt najlepiej podziwiać od strony głównej alei parkowej. Zbudowano go w 1836 r. z inicjatywy hrabiego Johanna Nepomuka Schaffgotscha, według projektu Alberta Tollberga z Legnicy, na wzór teatru w Berlinie. Pod koniec XIX w. nadbudowano piętro i zamontowano płaski dach. Przytulne wnętrza z drewnianymi balkonami, lożami i kolumnami oraz sufitem, na którym znajdują się zabytkowe malowidła, można podziwiać podczas spektakli działającego tu od 2000 r. Zdrojowego Teatru Animacji.
Ciekawostki
Teatr początkowo służył tylko uciesze członków familii Schaffgotschów i jej gości, ale w 1840 r. udostępniono go także elitarnej publiczności uzdrowiska. Zdarzało się, że w przedstawieniach grali Schaffgotschowie oraz utytułowani goście zdroju, także Polacy, którzy w XIX w. licznie odwiedzali Cieplice, leżące wówczas poza granicami Polski. Z tego powodu przyjezdne trupy teatralne, jak i miejscowe grupy amatorskie, wystawiały m.in.: balet Wesele krakowskie, wodewil o Tadeuszu Kościuszce Stary Wódz czy Hrabiego Beniowskiego albo Sprzysiężenie na Kamczatce.
Pomysł na pomnik ma swoje źródła już w 1986 r., gdy na 10-lecie działającego wtedy w Jeleniej Górze Teatru Animacji scenograf Waldemar Grażewicz przygotowywał plakat z krzesłem w roli głównej. Debatujący z artystą koledzy po fachu wspólnie stwierdzili, że żadne nogi, a już zwłaszcza krzesła, nie mogą być bose i każdy z uczestników rozmowy zdjął swego buta, wsadzając go pod krzesło. Krzesło z tego plakatu przerodziło się potem w logo Teatru, a w XXI w. plastykowi Levanowi Mantidze posłużyło do opracowania projektu pomnika.
Wyzwanie
