Szczegóły trasy

Długość: 7,7 km
Poziom trudności: średni; trasa prowadzi głównie znakowanymi leśnymi drogami i ścieżkami, w małym fragmencie niezbyt ruchliwymi ulicami miasteczka. Wiedzie w górę i w dół dolin górskich potoków, trawersuje także górski grzbiet oraz okrąża nieistniejącą już dawną górską osadę. Na przystanku oznaczonym gwiazdką dobrze jest bardzo uważać na dzieci, gdyż znajdują się tu skały, na które stosunkowo łatwo się wspiąć, ale i łatwo z nich o upadek.
Dojazd:

pieszo lub rowerem, choć w tym drugim przypadku trasa polecana jest doświadczonym rowerzystom górskim, którym jazda po kamieniach, stromo w górę i w dół nie jest straszna. Do Karpacza można przyjechać autobusem z Jeleniej Góry lub Kowar i wysiąść na przystanku PKS Karpacz Bachus. Do naszego pierwszego przystanku czeka nas stamtąd kwadrans spaceru przez miasto.

Trzeba mieć:

wygodne obuwie, najlepiej zakrywające kostki, a w przypadku rowerzystów sprawny rower górski; dla wygody prowiant w plecaku.

Przygody Łazigóra to nie tylko przewodniki, które prowadzą po najciekawszych miejscach Karkonoszy oraz otaczających je pasm górskich, ale także zbiory zadań do wykonania na szlaku (potrzebny będzie jedynie ołówek i zapał do przygody). Zagadki, krzyżówki, łamigłówki, rebusy przygotowane są dla dzieci w różnym wieku i o różnych zdolnościach.

Drugi tom U bram Śnieżki zaprowadzi nas w głąb Ziemi, gdzie odkryjemy świat minerałów poszukiwanych przez Walończyków. Zyskamy sposobność skosztowania dań karkonoskiej kuchni, której bogate aromaty opowiadają o historii tych ziem. Wybierzemy się też na skały, gdzie dawno temu znajdowano szafiry. Rozpościera się stamtąd piękny widok na Karkonosze. Czeka nas i spacer doliną potoku, gdzie znajdziemy sztolnie najdawniejszych karkonoskich wędrowców. Dalej rozszyfrujemy w lesie ślady katastrofy ekologicznej, odwiedzimy też schowaną w cieniu gór osadę – bohaterkę opowieści Łazigóra. Przechadzka w dół kolejnego potoku uświadomi nam związek drzew i powodzi, a przed powrotem z wycieczki zdołamy jeszcze poznać króla karkonoskich pocztówek.

Idąc tą trasą odwiedzisz między innymi:

Krucze Skały*

Ulicą Obrońców Pokoju idziemy w górę i na skrzyżowaniu skręcamy w lewo, w ul. Skalną. Za mostkiem nad Płomnicą schodzimy na wąską ścieżkę wzdłuż potoku. Kierują nas tam umieszczone u jej początku znaki ścieżki przyrodniczej. Kilka kroków przez las dzieli nas od Kruczych Skał wyłaniających się po naszej lewej stronie. Stanowią one wychodnię skalną, sięgającą 25 m wysokości. Na miejscu spotkamy wielu wspinaczy skałkowych, którzy mają tu kilkadziesiąt tras o różnym stopniu trudności. Także osoby, które nie uprawiają wspinaczki, mogą wejść na skały, ale od strony lasu. Z wierzchołka skał rozpościera się bardzo ładny widok obejmujący od wschodu Skalny Stół, Śnieżkę, zbocza Smogorni, Słonecznik i Pielgrzymy na zachodzie. Krucze Skały zrobiły karierę już w średniowieczu, gdy eksplorowali je Walończycy, znani nam choćby z wystawy Skarby Ziemi Juna. Krucze Skały zbudowane są bowiem z granitognejsów, w których znajduje się gniazdo pegmatytu z drogocennymi szafirami. Wydobywano tutaj także kwarc oraz skalenie wykorzystywane do produkcji szkła i porcelany. Śladem prowadzonych tu górniczych robót są dwie komory wykute w pegmatycie.

 

Ciekawostka

Nazwa szafir pochodzi od greckiego słowa sappheiros, oznaczającego „niebieski kamień”, a być może także z hebrajskiego określenia sappir, czyli „najpiękniejszy”. Ów kamień szlachetny jest niebieskąodmianąkorundu, którego czerwoną odmianą jest rubin. Jedyne szafiry występujące na terenie Polski, pochodzą z Dolnego Śląska, w tym z Karpacza, Złotego Stoku i Hali Izerskiej. Najpiękniejsze okazy znajdowane w Kruczych Skałach można oglądać m.in. w Muzeum Mineralogicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. 

 

Wyzwanie